ค⁠ว⁠า⁠มกลัวเป็ นค าที่มีพลังอ านาจ ค⁠ว⁠า⁠มเข้าใจหรือค⁠ว⁠า⁠มเชื่อที่มีต่อค⁠ว⁠า⁠มกลัวกระตุ้นให้เกิดการ ตอบสนองของมนุษย์ทุกคนไม่มากก็น้อย – ขึ้นอยู่กบั ชนิดของค⁠ว⁠า⁠มกลวัที่ถกู หยิบยกขึ้นมาพูดถึง ค⁠ว⁠า⁠มกลวับางชนิดก่อผลเสียต่อชีวิตและส่งผลให้มนุษย์มีพฤติกรรมที่เป็นลบ เช่น กลวัค⁠ว⁠า⁠มมืด กลัว การโดยสารเครื่องบิน หรือกลวัมนุษย์อย่างไรก็ดี มีค⁠ว⁠า⁠มกลัวชนิดหนึ่งที่ไม่ส่งผลเสียต่อชีวิต แต่กลับ จะเป็ นกุญแจส าคัญที่จะน าไปสู่ค⁠ว⁠า⁠มสา เรจ็ในชีวิตด้วย ค⁠ว⁠า⁠มกลวัที่ว่านี้เป็นค⁠ว⁠า⁠มกลวัที่เราทุกคนพึง ปลูกฝังและพฒั นาให้เติบโตมากขึ้นในชีวิตของเรา ผมกา ลงัพูดถึงค⁠ว⁠า⁠มเกรงกลวัหรือค⁠ว⁠า⁠มยา เกรงที่มี ต่อองค์พระผู้เป็ นเจ้า (พ⁠ร⁠ะ⁠ค⁠ั⁠ม⁠ภ⁠ี⁠ร⁠์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์และอมตธรรมร่วมสมัยให้ค⁠ว⁠า⁠มหมายของค าว่า “Fear of God” ไว้ว่า “ค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า” - ผู้แปล)

แต่กระนั้น เรื่องค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠ามักจะไม่ใช่หัวข้อแรกๆ ที่เราอยากเรียนรู้สักเท่าไหร่ คุณอาจจะพูด ว่า “ฉันไม่ชอบค⁠ว⁠า⁠มกลัว ฉันไม่อยากได้ยินเรื่องค⁠ว⁠า⁠มกลัว เพราะมันไม่เป็นพรต่อชีวิต” แต่ขอให้ผมได้หนุนใจ คุณให้คิดทบทวนมุมมองเรื่องนี้ใหม่ ในพระธรรมอิสยาห์33:6 มีค าแปดค าที่จะพลิกผันชีวิตของคุณอย่าง สิ้นเชิง: “ค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพระเยโฮวาห์เป็นทรัพย์สมบัติของเขา” (ในพ⁠ร⁠ะ⁠ค⁠ั⁠ม⁠ภ⁠ี⁠ร⁠์ฉบับภาษาอังกฤษ ประโยคนี้มี 8 ค า “The fear of the LORD is his treasure” - ผู้แปล) พระธรรมข้อนี้ชี้ให้เห็นอย่างชัดเจนว่าค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าไม่ใช่ เรื่องของการถูกดูหมิ่นดูแคลน แต่มันคือขุมทรัพย์ที่พ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าต้องการมอบให้กับประชากรของพ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์

ดูเหมือนว่าคริสเตียนหลายคนเชื่อว่าค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าเป็นเพียงบทบัญญัติในพ⁠ร⁠ะ⁠ค⁠ั⁠ม⁠ภ⁠ี⁠ร⁠์ภาคพันธ สัญญาเดิมเท่านั้น ผมเป็นพยานได้ว่าคริสเตียนหลายๆ คนประพฤติตัวราวกับว่าไม่มีค⁠ว⁠า⁠มจ าเป็นใดๆ เลยที่ พวกเขาจะต้องย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า – พวกเขาคิดว่านั่นเป็นค⁠ว⁠า⁠มเชื่อที่ล้าสมัยไปแล้ว ซึ่งพ⁠ร⁠ะ⁠ค⁠ั⁠ม⁠ภ⁠ี⁠ร⁠์ไม่ได้ก⁠ล⁠่⁠า⁠วไว้ เช่นนั้น อีกทั้งยังเป็นค⁠ว⁠า⁠มเชื่อที่ไม่ถูกต้องอย่างมาก ให้เรามาดูข้อเท็จจริงสองสามข้อซึ่งมีเนื้อหาเกี่ยวกับค⁠ว⁠า⁠ม ย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าด้วยกัน ในสดุดี 19:9 ก⁠ล⁠่⁠า⁠วว่า “ค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพระเยโฮวาห์นั้นสะอาดหมดจดถาวรเป็นนิตย์” – ไม่มีเวลาใดเลยที่ค⁠ว⁠า⁠มส าคัญของค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าจะหยุดชะงักไป เพราะค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าถาวรเป็น นิตย์ ในสุภาษิต 23:17 ก⁠ล⁠่⁠า⁠วว่า “แต่จงย าเกรงพระเยโฮวาห์วันยังค ่า” ดังนั้น ค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าจึงด าเนินไป อย่างต่อเนื่องตลอดเวลาวันคืน หรือก⁠ล⁠่⁠า⁠วอีกนัยหนึ่งก็คือ ไม่มีแม้สักเสี้ยววินาทีใดในชีวิต ที่คุณไม่จ าเป็นต้องย า เกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า ตราบที่คุณยังมีชีวิตอยู่ คุณต้องย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า

หลายคนมองค⁠ว⁠า⁠มหมายของค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าในแง่ลบมาก เพื่อที่จะช่วยให้เราเข้าใจค⁠ว⁠า⁠มหมาย มากขึ้น ผมจะเริ่มต้นด้วยการตัดสิ่งที่ไม่ใช่ค⁠ว⁠า⁠มหมายของค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าออกไปก่อน ประการแรกคือ ค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าไม่ใช่ค⁠ว⁠า⁠มกลัวชนิดเดียวกับค⁠ว⁠า⁠มกลัวที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ มัน ไม่ใช่ค⁠ว⁠า⁠มกลัวแบบเดียวกับตอนที่คุณประสบอุบัติเหตุบนท้องถนนขณะที่รถของคุณก าลังจะพุ่งชน ประการที่ สอง ค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าไม่ใช่ค⁠ว⁠า⁠มกลัวที่มาจากการครอบง าของวิญญาณชั่ว ไม่ใช่ค⁠ว⁠า⁠มกลัวที่ได้รับอิทธิพล จากวิญญาณแห่งค⁠ว⁠า⁠มกลัวเช่น ภูตผี ปีศาจ ตลอดเวลาหลายสิบปีในชีวิตการรับใช้ของผม พ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าทรงใช้ผมใน การปลดปล่อยหลายร้อยคนให้เป็นอิสระจากวิญญาณแห่งค⁠ว⁠า⁠มกลัว แต่นั่นไม่ใช่วิญญาณแห่งค⁠ว⁠า⁠มเกรงกลัว หรือค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า

ใน 2 ทิโมธี1:7 เปาโลก⁠ล⁠่⁠า⁠วว่า “เพราะว่าพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าไม่ได้ประทานจิตที่ขลาดกลัวให้เรา” และใน 1 ยอห์น 4:18 ก⁠ล⁠่⁠า⁠วว่า “ในค⁠ว⁠า⁠มรักนั้นไม่มีค⁠ว⁠า⁠มกลัว แต่ค⁠ว⁠า⁠มรักที่สมบูรณ์นั้นก็ได้ขจัดค⁠ว⁠า⁠มกลัวเสีย ด้วยว่าค⁠ว⁠า⁠มกลัว ท าให้ทุกข์ทรมาน” ค⁠ว⁠า⁠มกลัวที่ก่อให้เกิดค⁠ว⁠า⁠มทุกข์ทรมานมาจากวิญญาณชั่ว พวกมันไม่มีสิทธิมีส่วนใดๆ ใน ชีวิตของผู้ที่ติดตามพ⁠ร⁠ะ⁠ค⁠ร⁠ิ⁠ส⁠ต⁠์ วิธีที่ดีที่สุดในการขจัดรักษาค⁠ว⁠า⁠มกลัวซึ่งสร้างค⁠ว⁠า⁠มเจ็บปวดทรมานทั้งใจและกาย ก็คือ “การย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าอย่างแท้จริง”

และค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าก็ไม่ใช่ค⁠ว⁠า⁠มกลัวชนิดเดียวกับค⁠ว⁠า⁠มกลัวมนุษย์ แท้จริงแล้ว ค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพระ เจ้าจะปลดปล่อยเราจากค⁠ว⁠า⁠มกลัวมนุษย์ และเสริมก าลังให้เราสามารถเคารพและให้เกียรติแด่พ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์

หนึ่งในค าศัพท์ภาษาอังกฤษที่สามารถอธิบายถึงค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าได้ดีที่สุดคือค าว่า “Awe” หรือ “ค⁠ว⁠า⁠มน่าเกรงขาม” (เป็นค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงควบคู่ไปกับค⁠ว⁠า⁠มเกรงกลัว – ผู้แปล) ซึ่งค าว่า “Awesome” เป็นค าคุณศัพท์ที่มา จากค านาม “Awe” ซึ่งแปลว่าน่าเกรงขามนั่นเอง ค⁠ว⁠า⁠มรู้สึกเกรงขามหรือค⁠ว⁠า⁠มรู้สึกย าเกรงและเกรงกลัวเป็น ปฏิกิริยาตอบสนองของเราต่อพระสง่าราศี เดชานุภาพ และค⁠ว⁠า⁠มบริสุทธิ์ของพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า

ค าศัพท์อีกหนึ่งค าที่ผมจะใช้ในการอธิบายค⁠ว⁠า⁠มหมายของค าว่าค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าคือค าว่าการ เคารพนับถืออย่างลึกซึ้ง (Reverence) การเคารพนับถืออย่างลึกซึ้งนี้คือท่าทีที่เราตอบสนองหลังจากที่เราได้รับ การส าแดงจากพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า เราจะไม่สามารถแสดงท่าทีแห่งค⁠ว⁠า⁠มเคารพนับถืออย่างลึกซึ้งเช่นนี้ได้โดยปราศจากการ ส าแดงที่มาจากพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า ผมมีค⁠ว⁠า⁠มเชื่อว่า เมื่อพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าทรงส าแดงพ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์เองแก่เราแล้ว ท่าทีที่เหมาะสมที่สุดที่ เราควรตอบสนองต่อพ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์คือ เคารพนับถือพ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์อย่างลึกซึ้ง

ค⁠ว⁠า⁠มอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นลักษณะท่าทีที่มาพร้อมกับการเคารพนับถืออย่างลึกซึ้ง ค⁠ว⁠า⁠มอ่อนน้อมถ่อม ตนเป็นทัศนคติที่แสดงถึงค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าในชีวิตของเรา ท่าทีอวดเบ่ง หยิ่งยโส พ⁠ึ⁠่⁠ง⁠พ⁠าตนเอง และยกย่อง เชิดชูตนเอง (อย่างที่หลายคนในพวกเราไม่ควรจะเป็นอยู่นั้น) เป็นท่าทีที่ไม่มีค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าอยู่ภายใน ไม่มีค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าอยู่ในผู้ที่มีพฤติกรรมเช่นนั้นเลย:

ค⁠ว⁠า⁠มจริงอีกประการหนึ่งที่ถูกเปิดเผยผ่านพ⁠ร⁠ะ⁠ว⁠จ⁠น⁠ะของพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าก็คือ สิ่งที่คุณย าเกรงหรือเกรงกลัว สามารถกลายเป็นพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าของคุณได้ในปฐมกาลบทที่ 31 ยาโคบพูดกับลาบันผู้เป็นพ่อตาว่า “ท่านกระท าต่อ ข้าพเจ้าอย่างไม่ถูกต้อง แต่พ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าทรงดูแลข้าพเจ้า” ในปฐมกาล 31:42 ยาโคบก⁠ล⁠่⁠า⁠วว่า:

“ถ้าแม้นพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าของบิดาข้าพเจ้า พ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าของอ⁠ั⁠บ⁠ร⁠า⁠ฮ⁠ั⁠มและซึ่งอิสอัคย าเกรง ไม่ทรงสถิตอยู่กับข้าพเจ้าแล้ว ครั้ง นี้ท่านจะให้ข้าพเจ้าไปตัวเปล่าเป็นแน่ พ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าทรงเห็นค⁠ว⁠า⁠มทุกข์ใจของข้าพเจ้าและการงานตรากตร าที่มือ ข้าพเจ้าท า จึงทรงห้ามท่านเมื่อคืนวานนี้"

ยาโคบก⁠ล⁠่⁠า⁠วถึงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าในฐานะ “พ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าของอ⁠ั⁠บ⁠ร⁠า⁠ฮ⁠ั⁠ม และผู้ที่อิสอัคย าเกรง” หรือพูดอีกนัยหนึ่งก็คือ ผู้ที่ อิสอัคย าเกรงคือพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าผู้ทรงเป็นพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าเที่ยงแท้ และพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าพ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์นี้ทรงเป็นพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าของเขาด้วย แล้วยาโคบ ก⁠ล⁠่⁠า⁠วในปฐมกาล 31:53 ว่า:

“ให้พ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าของอ⁠ั⁠บ⁠ร⁠า⁠ฮ⁠ั⁠มและพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าของนาโฮร์ ซึ่งเป็นพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าของบิดาของท่านทรงตัดสินค⁠ว⁠า⁠มระหว่างเรา” ยาโคบก็ปฏิญาณโดยอ้างถึงผู้ที่อิสอัคบิดาของตนย าเกรง”

สิ่งที่ยาโคบเกรงกลัวหรือย าเกรงนั้นก็คือพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าของเขา ในท านองเดียวกัน สิ่งที่คุณกลัวเกรงนั่นแหละ เป็นพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าของคุณ หากคุณกลัวเกรงค⁠ว⁠า⁠มคิดเห็นของใคร คนนั้นก็คือพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าของคุณ หากคุณกลัวค⁠ว⁠า⁠ม ยากจน ค⁠ว⁠า⁠มยากจนก็คือพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าของคุณ หากคุณกลัวโรคภัยไข้เจ็บ โรคภัยไข้เจ็บก็คือพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าของคุณ สิ่งใดก็ ตามที่คุณกลัวเกรง สิ่งนั้นก็คือพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าของคุณ คุณเกรงกลัวและย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าหรือไม่? พ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์คือองค์พระผู้ เป็นเจ้าของคุณหรือไม่?

มุมมองของพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠ย⁠ซ⁠ูคริสต์

มุมมองของพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠ย⁠ซ⁠ูคริสต์การเรียนรู้เรื่องค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าผ่านชีวิตของพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠ย⁠ซ⁠ูจะให้ข้อมูลค⁠ว⁠า⁠มรู้ที่เป็นประโยชน์แก่เราอย่าง มหาศาล พ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠ย⁠ซ⁠ูทรงเป็นพ⁠ร⁠ะ⁠บ⁠ุ⁠ต⁠รที่พ⁠ร⁠ะ⁠บ⁠ิ⁠ด⁠าทรงรักยิ่ง พ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์ทรงกระท าแต่สิ่งอันเป็นที่พอพระทัยพ⁠ร⁠ะ⁠บ⁠ิ⁠ด⁠า ตลอดวันคืนชีวิตของพ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์ ผู้เผยพ⁠ร⁠ะ⁠ว⁠จ⁠น⁠ะอิสยาห์ได้ก⁠ล⁠่⁠า⁠วถึงการเจิมของพ⁠ร⁠ะ⁠ว⁠ิ⁠ญ⁠ญ⁠า⁠ณ⁠บ⁠ร⁠ิ⁠ส⁠ุ⁠ท⁠ธ⁠ิ⁠์ซึ่งเป็นการบ่ง ชี้ให้เห็นอย่างชัดเจนว่าพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠ย⁠ซ⁠ูคือ “พระเมสสิยาห์” – ผู้ได้รับการเจิมตั้งไว้ ผู้ที่อ⁠ิ⁠ส⁠ร⁠า⁠เ⁠อ⁠ลทุกคนเฝ้ารอคอย – ผู้ เผยพ⁠ร⁠ะ⁠ว⁠จ⁠น⁠ะอิสยาห์ได้อธิบายลักษณะเฉพาะ 7 ประการของพ⁠ร⁠ะ⁠ว⁠ิ⁠ญ⁠ญ⁠า⁠ณ⁠บ⁠ร⁠ิ⁠ส⁠ุ⁠ท⁠ธ⁠ิ⁠์ที่ประทับอยู่ในชีวิตของพระ เยซูคริสต์ ในอิสยาห์11:1-2 ดังนี้:

“จะมีหน่อแตกออกมาจากตอแห่งเจสซี

จากข้อพ⁠ร⁠ะ⁠ค⁠ั⁠ม⁠ภ⁠ี⁠ร⁠์ข้างต้น เราจะเห็นการส าแดงลักษณะเฉพาะทั้ง 7 ประการของพ⁠ร⁠ะ⁠ว⁠ิ⁠ญ⁠ญ⁠า⁠ณ⁠บ⁠ร⁠ิ⁠ส⁠ุ⁠ท⁠ธ⁠ิ⁠์ – พระวิญญาณทั้งเจ็ดของพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า ลักษณะเฉพาะประการแรกคือ ทรงเป็นพระวิญญาณของพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า ก⁠ล⁠่⁠า⁠วคือ พระ วิญญาณทรงตรัสด้วยพ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์เองโดยตรงในฐานะที่พ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์ทรงเป็นพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า เช่น ในกิจการ 13:2 “พระวิญญาณ บริสุทธิ์ตรัสว่า “จงตั้งบารนาบัสกับเซาโลไว้ส าหรับงานที่เราเรียกให้พวกเขาท านั้น” เราจะเห็นได้ว่าพระ วิญญาณบริสุทธิ์ตรัสกับพวกเขาโดยตรงในฐานะที่ทรงเป็นพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า

ลักษณะเฉพาะประการต่อมาคือ พระวิญญาณแห่งปัญญา พระวิญญาณแห่งค⁠ว⁠า⁠มเข้าใจ พระวิญญาณ แห่งการวินิจฉัย พระวิญญาณแห่งอานุภาพ พระวิญญาณแห่งค⁠ว⁠า⁠มรู้ และประการที่เจ็ดคือ พระวิญญาณแห่ง ค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า ลักษณะเฉพาะประการสุดท้ายของพ⁠ร⁠ะ⁠ว⁠ิ⁠ญ⁠ญ⁠า⁠ณ⁠บ⁠ร⁠ิ⁠ส⁠ุ⁠ท⁠ธ⁠ิ⁠์ที่บ่งชี้ชัดว่า พ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠ย⁠ซ⁠ูคริสต์คือพระ เมสสิยาห์และทรงเป็นพ⁠ร⁠ะ⁠บ⁠ุ⁠ต⁠รผู้เป็นที่รักของพ⁠ร⁠ะ⁠บ⁠ิ⁠ด⁠าคือ ค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า ซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะที่ส าคัญ อย่างยิ่ง พระธรรมอิสยาห์11:3 บันทึกต่อไปอีกว่า

“ค⁠ว⁠า⁠มชื่นชอบของท่านคือค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠ย⁠า⁠ห⁠์⁠เ⁠ว⁠ห⁠์ ท่านจะไม่พิพากษาตามสิ่งที่ตาท่านได้เห็น หรือตัดสินตามสิ่งที่หูท่านได้ยิน” (พ⁠ร⁠ะ⁠ค⁠ั⁠ม⁠ภ⁠ี⁠ร⁠์ภาษาไทยฉบับมาตรฐาน 2011)

ดังนั้น การเจิมของพระวิญญาณทั้งเจ็ดเป็นการบ่งชี้ให้เห็นว่าพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠ย⁠ซ⁠ูทรงถูกก าหนดไว้ล่วงหน้าให้เป็นพระ เมสสิยาห์ การเจิมล าดับที่เจ็ดซึ่งเป็นการเจิมล าดับสุดท้ายคือ ค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า วรรคถัดไปในพ⁠ร⁠ะ⁠ค⁠ั⁠ม⁠ภ⁠ี⁠ร⁠์ข้อ นี้ก⁠ล⁠่⁠า⁠วว่า “ค⁠ว⁠า⁠มชื่นชอบของท่านคือค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠ย⁠า⁠ห⁠์⁠เ⁠ว⁠ห⁠์”

แน่นอนที่สุดว่า ไม่มีใครที่จะมีคุณสมบัติเทียบเทียมพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠ย⁠ซ⁠ูได้เลย ถ้าพ⁠ร⁠ะ⁠บ⁠ุ⁠ต⁠รองค์เดียวผู้เป็นที่รักยิ่ง ของพ⁠ร⁠ะ⁠บ⁠ิ⁠ด⁠า – ผู้เป็นพระเมสสิยาห์และพระผู้ไถ่บาปของมวลมนุษย์ ยังทรงถูกก าหนดไว้ให้มีพระลักษณะแห่ง ค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า และถ้าพ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์ทรงปีติยินดีในค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า แล้วคุณกับผมเป็นใครกันเล่าที่จะกล้า พูดว่าเราไม่จ าเป็นต้องย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า?

เราต้องเรียนรู้

ให้เรามาพิจารณาเงื่อนไขที่เราต้องปฏิบัติตามเพื่อที่เราจะมีใจย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า ในสดุดี 34:11 พระ วิญญาณบริสุทธิ์ก าลังตรัส พ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์ตรัสว่า:

“มาเถิด ลูกเอ๋ย มาฟังเรา เราจะสอนเจ้าถึงค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠ย⁠า⁠ห⁠์⁠เ⁠ว⁠ห⁠์”

ค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าเป็นเรื่องที่จะต้องมีการสอน ถ้าเราตั้งใจฟังพ⁠ร⁠ะ⁠ว⁠ิ⁠ญ⁠ญ⁠า⁠ณ⁠บ⁠ร⁠ิ⁠ส⁠ุ⁠ท⁠ธ⁠ิ⁠์ พ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์จะทรง สอนเราด้วยพ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์เอง แต่ถ้าเราไม่ฟังพ⁠ร⁠ะ⁠ว⁠ิ⁠ญ⁠ญ⁠า⁠ณ⁠บ⁠ร⁠ิ⁠ส⁠ุ⁠ท⁠ธ⁠ิ⁠์ พ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์ก็จะไม่ทรงสอนเรา ในสดุดี 34:12-13 พ⁠ร⁠ะ⁠ว⁠ิ⁠ญ⁠ญ⁠า⁠ณ⁠บ⁠ร⁠ิ⁠ส⁠ุ⁠ท⁠ธ⁠ิ⁠์ทรงอธิบายต่อไปถึงคุณลักษณะที่เราจะต้องมีเพื่อจะได้เข้าส่วนในประสบการณ์แห่งค⁠ว⁠า⁠ม ย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า:

“ผู้ใดปรารถนาชีวิต

ข้อบ่งชี้แรกที่จะเผยให้เห็นว่าบุคคลหนึ่งมีค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠ามากน้อยเพียงใดนั้นก็คือค าพูดของเขา – เขาใช้ปากของเขาอย่างไร ให้เราตั้งค าถามกับตนเองแบบตรงไปตรงมาว่า: วิธีใช้ค าพูดของเราแสดงออกถึง ค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าหรือไม่? มีบ้างไหมที่เราเอ่ยค าที่แสดงถึงค⁠ว⁠า⁠มหยิ่งยโส ยกย่องตนเอง ขลาดกลัว ร าคาญ ใจร้อน และไม่เต็มใจรับการตักเตือน? ถ้อยค าลักษณะนี้ล้วนแสดงให้เห็นถึงค⁠ว⁠า⁠มไม่ย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า

ผมมีค⁠ว⁠า⁠มประทับใจอย่างลึกซึ้งในค⁠ว⁠า⁠มจริงที่ว่า เราต้องเลือกที่จะย าเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้า ในพระ ธรรมสุภาษิตบทที่ 1 พ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าตรัสกับประชากรที่ปฏิเสธพ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์ ทรงตรัสถ้อยค าที่ฟังแล้วน่าสะพรึงกลัวเลย ทีเดียว หลายครั้งเราไม่ได้ตระหนักถึงค⁠ว⁠า⁠มหนักแน่นเฉียบขาดของพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า เราจินตนาการไปว่าพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าทรง เป็นชายชราบนสวรรค์ผู้สุภาพ อ่อนโยน อบอุ่น ผู้ที่ไม่เคยก⁠ล⁠่⁠า⁠วค าที่ไม่น่าฟัง ไม่รื่นหู หรือไม่น่าชื่นใจแม้สักค า เดียว และมีแต่จะโอบกอดเราไว้ตลอดเวลา ทว่านั่นไม่ใช่การรับรู้พ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์ในทุกทาง ให้เรามาใคร่ครวญสิ่งที่ พ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์ตรัสในสุภาษิต 1:25-29 ด้วยกัน:

“เจ้ามิได้รับรู้ในบรรดาค าแนะน าของเรา

พ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าทรงตรัสว่า พ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์จะเยาะเย้ยเมื่อค⁠ว⁠า⁠มหวาดกลัวลนลานเข้ามา พ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าทรงตรัสว่า พ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์ จะไม่ตอบเมื่อเขาร้องทูล สองวรรคสุดท้ายได้อธิบายเหตุผลที่พ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์ทรงกระท าเช่นนั้นไว้อย่างชัดเจนว่า: เพราะประชากรของพ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์เกลียดชังค⁠ว⁠า⁠มรู้ พวกเขามิได้เลือกเอาค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้า มีสัญญาณชี้ ชัดว่าพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าจะไม่ทรงยับยั้งการพิพากษาเหนือชีวิตของเราถ้าเราปฏิเสธที่จะย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠อ⁠ง⁠ค⁠์ สุภาษิต 1:7 ก⁠ล⁠่⁠า⁠วไว้ว่า:

“ค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพระเยโฮวาห์เป็นบ่อเกิดของค⁠ว⁠า⁠มรู้ คนโง่ย่อมดูหมิ่นปัญญาและค าสั ่งสอน”

หากเรารับเอาทัศนคติที่ดูหมิ่นเหยียดหยามค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า ก็เท่ากับเป็นการประจานค⁠ว⁠า⁠มโง่ เขลาของตนเอง ซึ่งพระธรรมสุภาษิต 3:7 เตือนเราไว้ว่า:

“อย่าท าตัวฉลาดตามสายตาของตนเอง จงย าเกรงพระเยโฮวาห์ และออกไปเสียจากค⁠ว⁠า⁠มชั ่วร้าย”

เราต้องไม่ไว้ใจในสติปัญญาของตน หากเราเต็มไปด้วยค⁠ว⁠า⁠มเชื่อมั่นในตนเองและมั่นใจว่าเรามีค าตอบ ส าหรับทุกๆ สิ่งแล้ว เราก็ไม่เหลือช่องว่างใดๆ ในชีวิตให้กับค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าเลย

“ออกไปเสียจากค⁠ว⁠า⁠มชั่วร้าย” เป็นอีกค าหนึ่งที่พ⁠ร⁠ะ⁠ค⁠ั⁠ม⁠ภ⁠ี⁠ร⁠์ข้อนี้ก⁠ล⁠่⁠า⁠วไว้เป็นค าเตือนว่าเราต้องไม่มีส่วน ร่วมกับค⁠ว⁠า⁠มชั่วร้ายทุกชนิด และเราต้องย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า หากเราต้องการที่จะมีชีวิตที่ย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠าแล้วละก็ เราต้องละทิ้งค⁠ว⁠า⁠มชั่วทุกรูปแบบ เราไม่สามารถน าค⁠ว⁠า⁠มชั่วร้ายและค⁠ว⁠า⁠มย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠ามาปะปนกันได้ และ ต้องตัดสินใจเลือกทางใดทางหนึ่งเท่านั้น เราก าลังเตรียมพื้นที่ในชีวิตของเราไว้ส าหรับสิ่งใดระหว่าง: ค⁠ว⁠า⁠ม ย าเกรงพ⁠ร⁠ะ⁠เ⁠จ⁠้⁠า หรือ สิ่งสารพันอันชั่วร้าย?

9
แบ่งปัน